parzyć się

См. также в других словарях:

• parzyć się — I – sparzyć się {{/stl 13}}{{stl 7}} doznawać uczucia pieczenia, dotykając czegoś podrażniającego skórę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sparzyć się pokrzywami, żrącym płynem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}parzyć się II – sparzyć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• parzyć — I ndk VIb, parzyćrzę, parzyćrzysz, parz, parzyćrzył, parzyćrzony 1. «dawać się odczuwać jako coś gorącego, oddziaływać na coś gorącem; palić, piec» Herbata parzy język. Gorący piasek parzył nam stopy (nas w stopy). Słońce parzyło żarem. 2.… …   Słownik języka polskiego

• sparzyć (się) — I {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. parzyć (się) I {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}sparzyć (się) II {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. parzyć (się) II {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ciekać się — ndk I, ciekać sięka się, ciekać sięają się, ciekać sięała się zool. «o samicach niektórych ssaków (szczególnie z rodziny psów): objawiać popęd płciowy, być w okresie cieczki; parzyć się» …   Słownik języka polskiego

• parkać się — ndk I, parkać sięka się, parkać sięają się, parkać sięał się łow. «o niektórych zwierzętach (np. kozach, owcach, zającach) i ptakach (np. przepiórkach): zaspokajać popęd płciowy; parzyć się» …   Słownik języka polskiego

• ciekać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, ciekać sięa się, ciekać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} o samicach niektórych zwierząt, przede wszystkim psów: mieć cieczkę, odczuwać wzmożony popęd płciowy; parzyć się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• parkać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, parkać sięa się, parkać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} o niektórych zwierzętach, np. owcach, kozach, zającach, i niektórych ptakach, np. przepiórkach, gołębiach: objawiać i zaspokajać popęd płciowy; parzyć …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• parzenie — ↨ parzenie się n I rzecz. od I i II parzyć (się) …   Słownik języka polskiego

• palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem …   Słownik języka polskiego

• piec — I m II, D. a; lm M. e, D. ów 1. «urządzenie ogrzewnicze, w którym odbywa się spalanie paliwa, magazynowanie ciepła i wydzielanie tego ciepła do ogrzewanego pomieszczenia» Piec kaflowy, kuchenny, chlebowy. Piec stałopalny. Palić, napalić, rozpalić …   Słownik języka polskiego

• po angielsku — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób charakterystyczny dla Anglików : {{/stl 7}}{{stl 10}}Parzyć kawę po angielsku. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień